W 1963 roku wzięła udział w II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, gdzie otrzymała wyróżnienie. Zafascynowana początkami polskiego big beatu, wstąpiła do chórku Błękitne Pończochy, który śpiewał z zespołem Niebiesko-Czarni.

Od 1967 roku występowała już jako solistka Niebiesko-Czarnych, stojąc na estradzie u boku m.in. Heleny Majdaniec i Czesława Niemena. To dla niej Niemen skomponował niezapomniane przeboje, takie jak „Za daleko mieszkasz miły”, „Nie pukaj do moich drzwi”, czy „Duży błąd”.

Z ówczesną wschodzącą gwiazdą muzyki rozrywkowej łączyła ją szczególna relacja, która wzbudzała wiele kontrowersji — Czesław miał już wtedy żonę. Głośny romans nie trwał długo, gdyż w 1971 roku Ada poślubiła gitarzystę zespołu, Wojciecha Kordę. Miała z nim dwójkę dzieci, Bartosza i Annę.

Gdy w 1976 roku Niebiesko-Czarni zakończyli swoją działalność, piosenkarka zaczęła występować w duecie ze swoim mężem. Ich wspólny album pt. „Masz na mnie sposób” trafił na półki sklepów w 1979 roku. W późniejszych latach występowała sporadycznie, większość swojej uwagi poświęciła na wychowywanie dzieci.

Jej życie zakończyło się nagle, zginęła 1 stycznia 1991 roku w tragicznym wypadku samochodowym pod Poznaniem. Artystka, wraz z dwójką przyjaciół i mężem, wracała z koncertu, który odbył się w Warszawie. Miała wówczas 46 lat. Została pochowana na Cmentarzu Miłostowskim.

Skwer imienia Ady Rusowicz znajduje się Ratajach.

Swój obecny patronat otrzymał na mocy uchwały z dnia 12 lipca 2016 roku.

Portret: Agnieszka Zaprzalska

#herstoriawartapoznania #ulicepoznania #Rataje #kobieta #poznan#kochamypoznan #SuperbohaterkiWartePoznania